1896 – 1972
Marynarz floty rosyjskiej, świedek rewolucji pażdziernikowej. Po powrocie do Polski pracownik Elektrowni Warszawskiej. Członek Spółdzielni od zasiedlenia. W pracach tajnego zarządu brał udział od 1940r. , początkowo u boku Antoniego Mucharskiego, następnie dr Piotra.
Wybrany na prezesa w 1956r., był nim nieprzerwanie przez następnych.
„Kapitanowi tego domu”, jak sam się chętnie nazywał, udało się bez katastrofy przeprowadzić Spółdzielnię przez najtrudniejsze chwile
okupacji niemieckiej, zniszczeń Powstania Warszawskiego i powojennejW roku 1962 udało mu się założyć instalację centralnego ogrzewania.